العند والكبر

عارفة إيه اللى خرج ابليس من الجنة وخلاه مطرود من رحمة ربنا (العند والكبر)، ودول برضة أغبى صفتين لو كانوا موجودين فيكى فأعرفى أنك هتطولى فى حمل لقب (عانس)، طيب نمسك الموضوع حتة حتة، يعنى إيه عند وكبر وإيه علاقته بالعنوسة، يعنى تعندى مع فكرة الجواز على المجمل، أو فكرة الجواز من مهنة بعينها أو فكرة الجواز فى مكان بعينه، أو تحطى شروط مسبقة شديدة الصرامة وصعبة التحقيق من غير ما يكون عندك رؤية شاملة للموقف اللى انتى فيه، والظروف اللى انتى فيها، مش عيب أنك تحلمى، ومش عيب أنك تكونى طموحة، بس أرجوكى خليكى واقعية، يعنى النصيب ودى كلمة حقيقية ماحدش بيحطه لنفسه بالورقة والقلم، ولو حد قالك أنه خد اللى عاوزه 100% هيبقى مش صادق وحتى لو صادق ، مش كل اللى بنعوزه بيسعدنا، الحقيقة بقى أن ساعات بنختار لنفسنا اختيارات بتتسبب فى تعاستنا أكتر ما بتتسبب فى سعادتنا، يعنى ممكن تكونى متخيلة انك لو حطيتى شروط كذا وكذا وكذا واتحققت هتكونى سعيدة وتتحقق وتغفلى تماما ان ممكن يكون فى نفس الشخص عيب أو اتنين يكرهوكى فى حياتك، بلاش تتكبرى وتقولى لنفسك مع كل عريس لا من غير ما تدرسيه كويس، وتدى لنفسك الفرصة لدراسة شخصيته وموازنة عيوبه ومميزاته، وتتكبرى أصلا عن الارتباط بيه بدعوى أنه أقل من مستواكى أو أقل من طموحاتك وأنك تستاهلى أفضل من كده.

وفيه حدوتة أنا مؤمنة بيها تماما اتحكيت لى زمان، كان فيه بنت ملك، وكانت بتحكم على كل راجل بأنه لو مميز يبقى لأن وراه ست مميزة ولو شخص وحش يبقى لأن مراته ست وحشة ومش عارفة تدفعه للنجاح، وبعدين والدها حب يدخل معاها فى تحدى فخلى الحراس يجيبوا لها أفقر راجل فى البلد، لقوا حطاب غلبان عايش فى كوخ فى الغابة والناس كلها بيقولوا عليه غلبان أوى وطلب منها ابوها تتجوزه وما يشوفهاش إلا بعد سنة ويشوف هتغير جوزها ازاى، وقبلت الأميرة التحدى وخرجت من قصر باباها بالفستان اللى عليها، وأول مادخلت الكوخ خلعت الفستان وطلبت من جوزها يروح يبيعه فى السوق ويشترى لها هدوم بسيطه وبالباقى يجيب لها خيط وإبر وأدوات تعمل بيها اشغال يدوية اتعلمتها فى القصر، وبدأت تشتغل كل يوم وهو ياخد شغلها ويبيعه والناس كانت بتحب تشترى منه لأن الشغل كان راقى وفيه فن(شغل أميرات بقى) وفى خلال السنة ساعدت جوزها يبقى تاجر كبير، وبنت قصر يشبه قصر والدها، وفى أخر يوم فى السنة بعت جوزها دعوة للملك لزيارة قصره، وخده جولة فى القصر وطبعا الملك لا قدر يتعرف على جوز بنته بعد ما بقى أغنى واحد فى البلد لكن لفت نظره أن القصر كأنه نسخة من قصره واعتبرها إهانة واصدر أمر بالقبض على التاجر فظهرت الأميرة وقالت له أنها كسبت الرهان وكسبت جوزها وحققت مبدأها.

الخلاصة أنت تقدرى تغيرى لو شاطرة فى المتاح ليكى لكن ما تقدريش تتحكم فى القدر، أه كلنا عاوزين لنفسنا أفضل حد وكلنا شايفين نفسنا أميرات، بس الأميرة بجد هى اللى تتحمل المسئولية، حددى جوهر الشخص وتمسكى بده لكن ما تعنديش مع نفسك ومع الطرف التانى وتتعنتى وتعندى على روحك انت اللى هتدفعى التمن، وبدل ما تتكبرى على حد بسيط خديه وادفعيه للنجاح يمكن اللى تعتقدى ان مش ممكن يريحك لما تساعديه يبقى أفضل راجل ويبقى شايلهالك جميله أنك وقفتى جنبه فيبقى هدفه أنه يسعدك، ويبقى دايما حاسس انه مديون لك وافتكرى البساطة والتواضع والموضوعية فى اتخاذ قرار الجواز ومجاراة الواقع أفضل مليون مرة من الكبر والعند اللى ممكن يخليوكى تقعدى وحيدة تستنى المعجزة، البلد مليانة بنات وفيهم اللى افضل منك، وبنات العرب كتير وللأسف كلهم بيعانوا من انتشار العنوسة حتى فى البلاد اللى نسب جمال بناتها أكتر مننا، وانت ممكن تكون افضل بنت فى نظر نفسك وفى نظر أهلك لكن مش فى نظر كل الناس التانية، انزلى يا اميرة من برجك العاجى، وخليكى على ارض الواقع واتعبى شوية، لو ماقدرتيش تاخدى اللى انتى عاوزاه بالقلم والمسطرة، ساعدى انتى فى صناعته ولو خلصت النوايا هينصلح العمل بإذن الله .